Verhuizing & zomer

Ondertussen ben ik alweer ruim drie weken in Canterbury en realiseerde ik me dat ik nog geen blog had geschreven. Oeps! Eigenlijk is dat vooral positief, want mijn leven hier voelt als zo vanzelfsprekend dat ik weinig bezig ben met Nederland. Daarom ook meteen sorry aan iedereen voor late reacties op appjes en berichtjes. Daarnaast heb ik tevens geen blogs geschreven tijdens mijn vakantiewerk in het buitenland. Dus bij deze een waarschuwing: het wordt een aardig lange blog. Just don’t read it if you can’t be bothered!

In eerste instantie voelde het vreemd om mijn studio in Nijmegen, en de universiteitscampus, na zes jaren achter me te laten. Het waren toch zes jaren waarin ik nieuwe mensen en vrienden heb ontmoet, vele uren in de UB heb doorgebracht en mij thuis voelde in de vertrouwde wetenschappelijke omgeving. Aangezien ik oorspronkelijk niet uit Nijmegen kom, maar uit Groningen, en vervolgens in twee verschillende landen (Engeland en Rome) in het buitenland ga studeren is het een groot vraagteken waar ik na mijn master opleiding terecht kom.

Met name de laatste maanden waarin ik mijn (vele) bijbaantjes in de horeca faciliteiten van de campus fulltime (lees 50u per week) ben gaan inzetten om mijn master te kunnen realiseren hebben ervoor gezorgd dat het moeilijk werd om een toekomst te zien waarin ik niet in Nijmegen zou wonen. Het voelde daarom ook raar toen het moment kwam om Nijmegen te verlaten en mijn spullen na al die jaren terug te verhuizen naar Groningen.

Ik ben namelijk voor de zomer al terug verhuisd omdat ik de zomer weer campingwerk zou gaan doen in Frankrijk. Na een topseizoen te hebben gehad op Iris Parc Le Grand Dague nabij Périgueux in de Dordogne, besloot ik om dit jaar voor de derde keer terug te gaan naar die camping om weer achter de bar en in het restaurant te werken. Ondanks dat het hectisch en hard aanpoten is vanwege de enorme omvang (lees max 3000 gasten) van de camping en naast het feit dat de camping behoorlijk afgelegen ligt en daardoor als gevangenis kan voelen, heb ik er erg goede tijden beleefd. Helaas voldeed het seizoen dit jaar absoluut niet aan mijn verwachtingen. Hoewel ik vaker een minder leuk team heb gehad en dit voorheen vooral als leer- en zelfreflectie momenten heb ervaren, was ik er dit jaar helemaal klaar mee. Vele factoren zoals de organisatie (wat elk jaar al een heikel punt was), de onvolwassenheid en gebrek aan professionaliteit (understatement) van het team en het feit dat ik tot ‘chef de bar’ was aangesteld van dit zootje ongeregeld, en de beperkingen die we kregen opgelegd als gevolg van het slechte team hebben ertoe bijgedragen dat ik besloot dat het genoeg was. Hierbij moet ik zeggen dat dit de vijfde keer is dat ik sinds mijn 17e in Frankrijk op een camping ben gaan werken en dus niet zomaar stop. De beslissing was dus ook moeilijk.

Na een tussenstop in Groningen ben ik vervolgens doorgereisd naar Larochette in Luxemburg. Op deze Iris Parc heb ik nog vier weken lang een nieuwe ervaring kunnen op doen en zodanig het seizoen toch enigszins ‘goed’ kunnen afsluiten. Niet alleen lag deze camping te midden van een prachtig gebied dat wachtte om ontdekt te worden, maar had ik hier ook erg leuke collega’s met wie ik vele avonturen heb mogen beleven! Ook werd ik intens gelukkig van het feit dat ik mij alvast in de antieke cultuur kon wanen doordat Trier slechts op een uur rijden van de camping lag! Een ander gegeven waar ik erg gelukkig van werd was dat bleek dat ik niet in Frankrijk hoefde te zijn om mijn Frans te kunnen oefenen! Een nadeel was wel dat ik dit jaar niet met een lekker bruin kleurtje aan het nieuwe collegejaar kon beginnen but I’ll take it!

Na het eindigen van mijn contract in Luxemburg was het tijd voor een paar dagen vakantie! Ik had voordat ik naar Frankrijk ging al een hotelletje geboekt in de wijk Marais, vlakbij het Hôtel de Ville. Het idee was dat ik vanuit Périgueux de trein terug zou nemen naar Nederland. Daarbij is altijd een tussenstop in Parijs om van de ICT naar de Thalys over te stappen wat dus perfect zou zijn. Aangezien ik het hotel niet meer kon annuleren ben ik uiteindelijk vanuit Luxemburg met de auto naar Parijs gereden wat iets omslachtiger was, maar desalniettemin een paar relaxte dagen opleverde!

Ik heb ruim drie volle dagen door Parijs geslenterd en ruim gebruik gemaakt van mijn laatste maanden als 25-jarige. In Frankrijk mag je namelijk tot en met 25 jaar bij veel musea en bezienswaardigheden gratis naar binnen. Aangezien ik al meerdere keren in Parijs ben geweest, en voor het laatst nog enkele jaren geleden tijdens mijn opleiding Franse taal en cultuur aan de Radboud universiteit, had ik veel dingen al gezien en kon ik de tijd nemen om minder bekende dingen te bezoeken zoals het Château de Vincennes en daarnaast relaxed door de stad te slenteren en de sfeer in mij op te nemen. Natuurlijk kon een bezoekje aan de vleugel gericht op de oudheid afdeling in het Louvre niet uitblijven. Na een lange terugreis met veel files kon eindelijk de voorbereiding voor studietijd in Canterbury en Rome beginnen…