Arrival weekend, welcome week en colleges!

Na meerdere keren herpakken waren mijn TWEE koffers eindelijk klaar en kon de reis naar Canterbury beginnen. Na een lange busreis, en warm ingepakt in mijn regenjas, kwam ik om zeven uur ’s ochtends aan op de campus. Doordat ik erg vroeg was kon ik voor de drukte aan de sleutel van mijn kamer ophalen, mij laten registreren en langs alle informatie tenten en activiteiten gaan. Tijdens het ‘arrival weekend’ komen namelijk alle nieuwe (en terugkerende) studenten op de campus aan. Dit zijn er natuurlijk nog al wat waardoor de wachttijden voor registratie in de middag soms opliep tot enkele uren.

De campus ligt op een heuvel met uitzicht op de stad Canterbury en zijn beroemde kathedraal. Centraal op de campus ligt een groot grasveld dat een goed uitzicht geeft over de stad. Tijdens mijn eerste week zorgde het zonnige weer en de aangename temperaturen ervoor dat daar vaak groepjes studenten zaten die met verwondering naar de ondergaande zon over de stad en de kathedraal zaten te staren. Er zijn veel plekken op de campus waar je tot rust kunt komen. Er is veel groen op de campus met uitgestrekte velden. Zo is er bijvoorbeeld ook een Labyrint in een veld afgebeeld waar je als ‘verloren student’ weer helemaal zen kunt worden. Vanaf de campus loop je zo binnen twintig minuten de heuvel af naar de binnenstad. Daarnaast is er ook het Crab en Winkle fietspad van die je vanaf de campus in twaalf kilometer door de natuur naar Whitstable, een idyllisch plaatsje aan de kust, brengt. Vanzelfsprekend heb ik die route al hardlopend even verkend! Al moet ik zeggen dat het terugwandelen iets langer duurde dan verwacht: Whoops spierpijn. Kortom de campus is echt prachtig en het is dan ook niet voor niets dat Kent de tuin van Engeland wordt genoemd!

Hoewel Canterbury beroemd is vanwege zijn Kathedraal en de Canterbury Tales, wist ik van te voren eigenlijk vrij weinig van deze stad. Tijdens mijn studie ligt veel focus op het tweede semester waarin we naar Rome gaan, maar het is echter niet onbelangrijk om te benadrukken dat Canterbury ook een bijzondere geschiedenis heeft. De stad en omgeving heeft ook een Romeins en Middeleeuws verleden dat op veel plekken nog terug is te zien in het landschap! Canterbury is echt een enorm charismatische stad met leuke winkels zoals een recent geopende Harry Potter winkel, toeristische winkeltjes en restaurantjes waar je onder andere fish and chips kunt eten.

Bij aankomst was ik erg onder de indruk van de campus. De campus is, voor Nederlandse begrippen, erg groot en kan worden gezien als een kleine stad voor studenten. Waar ik in Nijmegen een kwartier moest fietsen om boodschappen te doen en om naar college te gaan stap je hier letterlijk uit bed en sta je al half met één voet in je collegezaal en loop je zo naar het centrale plein met alle voorzieningen. Er zijn bijvoorbeeld kleine supermarkten, vele cafés en restaurantjes waar je voor college goed terecht kunt voor een goede kop koffie en waar je na college een pint kunt drinken met vrienden en studiegenoten. Daarnaast worden er in deze pubs op campus wekelijks verschillende thema-avonden en activiteiten georganiseerd. Zo was er laatst een Oktoberfeest en zullen er binnenkort Halloween feestjes worden gegeven. Ook zijn er een theater, een uitgaansclub, allerlei kunstwerken en enorme sportfaciliteiten te vinden op campus. Met andere woorden, je hoeft je hier nooit te vervelen! Zo maakte ik laatst ’s avonds een wandeling over de campus en werd er op de hele buitenmuur van het Gulbenkian theater een bijzondere projectie afgespeeld met allerlei kleurenpatronen en muziek.

De eerste week stond in het teken van het ontdekken van de campus en het ontmoeten van vele nieuwe zowel lokale als internationale studenten. Speciaal voor de masterstudenten waren er veel verschillende activiteiten georganiseerd. Zoals bijvoorbeeld een filmavond (Aladin!) met pizza in een grote collegezaal, een wandeling vanaf de campus naar de binnenstad, vele pub crawls zowel op campus als in de binnenstad en quizavonden. Ook waren er informatiemarkten van alle verenigingen. Helaas is er geen zwembad op de campus en vond ik het een beetje te omslachtig om wekelijks naar het zwembad in de stad te moeten lopen. Ik heb vanzelfsprekend serieus overwogen om lid te worden van de Harry Potter vereniging, die buiten met bezemstelen voor zwerkbal toernooien aan het trainen zijn. Maar bij nader inzien ben ik toch maar voor iets heel anders gegaan. Omdat ik toch vond dat ik iets nieuws moest proberen heb ik mij samen met een vriendin ingeschreven voor de K-pop dansgroep. Ik had nog nooit gehoord van K-pop muziek, noch kan ik dansen, maar héé waarom niet? Het is een fijne afwisseling van de sociale activiteiten die meestal beginnen met de vraag: ‘anyone up for one or two casual drinks after class or tonight?’ Alles gaat hier in pinten (halve liters), dus de fout om een paar drankjes te veel te drinken is al snel gemaakt ;). Erg lekker vind ik hier de verschillende smaken ciders van de tab en gemberbier!

Als masterstudenten hebben we onze ‘eigen plek’ op de campus, omdat ze hier natuurlijk ook wel een beetje begrijpen dat wij ‘volwassen studenten’ ons te oud én te goed voelen om tussen de freshers (eerstejaars studenten) te wonen. Daarom hebben we een eigen ‘college’, een soort van gemeenschap. Alle masterstudenten behoren tot Woolf college. Huidige studenten vergelijken dit een beetje met de verschillende huizen van Harry Potter. Dit betekent dat alle master studenten (zowel UK als internationalen) in hetzelfde gebouw wonen. Ik en mijn studiegenoten, daarentegen, horen wel bij het Woolf college, maar wonen ertegenover in de Darwin huizen. Dit is gescheiden omdat wij hier maar voor één semester blijven aangezien het tweede semester in Rome wordt onderwezen. Elke Woolf student kent Gandalf, de post-graduate kat. Gandalf is een beroemdheid op campus en heeft een eigen facebook pagina waar je foto’s van jezelf met hem kan delen, mocht je hem gespot hebben rondom Woolf college.

Ik heb een hele fijne kamer in een gezellig huis met drie andere studenten! Bovendien heeft mijn kamer ook nog eens uitzicht op de rozentuin. De Darwin huizen liggen namelijk als een kleine community rondom een prachtige rozentuin. Niet alleen heb ik hele leuke en lieve huisgenoten, maar dit zijn tevens ook mijn studiegenoten en ook zij hebben ervoor gekozen om naar Rome te gaan.

Ondertussen ben ik begonnen aan mijn vierde(!?!) collegeweek. Ik heb een leuke gemengde studie groep bestaande uit ongeveer tussen de 15 en twintig studenten. Dus alle colleges zijn aardig persoonlijk. Ik ben gelukkig niet de enige internationale student in mijn groep. Naast mij zijn er nog drie Amerikanen, een Canadees, en een Schot. Dit betekent wel dat ik de enige niet native Engelse spreker ben. Over het algemeen merk ik hier niets van en voelt het heel normaal om Engels te praten, ook omdat tijdens mijn Bachelor eigenlijk alle literatuur en boeken al in het Engels waren en ik ook meerdere vakken heb gevolgd die in het Engels werden onderwezen. Soms kan het echter wel lastig zijn om de Engelse grappen of gesprekken over bepaalde shows te volgen die wij in Nederland niet kennen.

Waar ik in het begin echt aan moest wennen was dat ik maar twee colleges van elk twee uur heb, dus twee uur voor elk vak, waarin we vooral aan het discussiëren zijn. Dit betekend dat we veel vrije tijd hebben om aan onze eigen projecten te werken. Gelukkig hebben ze daarvoor een enorme bibliotheek ter beschikking en ook een speciale ‘studie-hub’ enkel toegankelijk voor masterstudenten. In deze studie-hub ben ik vaak te vinden omdat het er lekker rustig is, ze goede afgescheiden werkplekken hebben en het daarnaast ook nog eens over klein keukentje beschikt. De warm water tap is echt perfect om mijn cafeïne niveau op peil te houden. Ook krijgen we ook elke week twee uur Italiaans om ons voor te bereiden op het tweede semester die we geheel in Rome (Yass) zullen doorbrengen.

Ik vind het echt bizar dat ik hier nu al een maand ben, maar tegelijkertijd voelt alles al heel normaal en vanzelfsprekend. Toch mis ik af en toe wel stiekem mijn avond run over de waalbrug. Nu ik al mijn belevenissen in vogelvlucht heb ingehaald van de laatste weken zal ik proberen om vaker een blog te schrijven zodat ze iets minder lang zullen zijn!